Sejm przyjął ustawę o PPK

Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK może wynosić od 2 do 4 proc. wynagrodzenia. Z kolei pracodawca dopłacałby składkę od 1,5 proc. do 4 proc. wynagrodzenia. W efekcie maksymalna wpłata na PPK w przypadku jednego pracownika mogłaby wynosić 8 proc.

Ustawa miałaby wejść w życie 1 stycznia 2019 r. z półrocznym vacatio legis. Największe firmy, zatrudniające powyżej 250 osób, zaczną stosować przepisy ustawy od 1 lipca 2019 r. Podmioty zatrudniające co najmniej 50 osób - od 1 stycznia 2020 r., a firmy zatrudniające co najmniej 20 osób - od 1 lipca 2020 r. Pozostałe podmioty będą musiały stosować ustawę od 1 stycznia 2021 r.

Do nowej formy oszczędzania zostaną zapisani wszyscy pracujący Polacy w wieku od 19 do 55 lat. W sumie to aż 11 mln osób. Nowy system oszczędzania na starość obejmie wszystkich zatrudnionych, za których odprowadzane są składki na ubezpieczenie emerytalne. Wpłata podstawowa finansowana przez uczestnika PPK może wynosić od 2 do 4 proc. wynagrodzenia. Z kolei pracodawca dopłacałby składkę od 1,5 proc. do 4 proc. wynagrodzenia. W efekcie maksymalna wpłata na PPK w przypadku jednego pracownika mogłaby wynosić 8 proc.

Zapisanie do systemu będzie automatyczne, ale każdy ubezpieczony będzie mógł z niego zrezygnować. PPK będą tworzone przez towarzystwa funduszy inwestycyjnych, zakłady ubezpieczeń i powszechne towarzystwa emerytalne. Ich wyborem zajmą się pracodawcy wspólnie ze związkami zawodowymi. Z wybranymi podmiotami umowę podpisze pracodawca. Pracownik, odchodząc z firmy, jednak nie straci, zgromadzone bowiem środki pójdą za nim do nowego pracodawcy.